ΕΙΠΑΝ ΓΙΑ ΕΜΑΣ,
"ΤΣΑΙ ΒΑΤΟΜΟΥΡΟ"
Συγγραφέας :Konstandina Alberti
Εκδόσεις Αέναον
"Τσάι βατόμουρο..", λοιπόν, ένα βιβλίο που με έκανε να κλάψω, όχι μόνο για αυτά που διάβαζα στις σελίδες του, αλλά περισσοτερο για όσα με έκανε να συνειδητοποιήσω...Και το είχα ανάγκη όλο αυτό, τόσο που ξάφνιασε ακόμα και μένα την ίδια... Με λύτρωσε, με εκτόνωσε.. με άδειασε από πολλά μάταια και άσχημα, που από ότι φαίνεται κουβαλούσα.. και που ο χώρος που έπιαναν μέσα μου, εμπόδιζε άλλα όμορφα και ζεστά, αληθινά και σημαντικά, να μπουν..και να μείνουν.
Τέσσερις γυναίκες. Η Έλλη, η Ηρώ, η Αγγελική και η Μαντώ. Παλιές συμμαθήτριες, που χάθηκαν στο πέρασμα των χρόνων, αλλά που δεν ξέχασε η μια την άλλη. Αυτό θα τους το θυμίσει ένα γράμμα πρόσκληση από την Έλλη, θέλει να τις ξαναδεί...και έτσι να εκπληρώσουν μια υπόσχεση που κάποτε έδωσαν.. και όχι μόνο..Και το λέω αυτό γιατί τελικά, δεν είναι μόνο αυτός ο λόγος. Είναι πολλοί άλλοι..για τους οποίους όμως δεν θα σας πω τίποτα. Πρέπει να τους ανακαλύψετε εσείς πίνοντας "Τσάι βατόμουρο..¨" σερβιρισμένο σε μια φίνα πορσελάνη και όταν το κάνατε, θα νιώσετε αμέσως τι εννοώ...
Η Μαντώ, μια νέα και όμορφη γυναικά με ξεχασμένα όνειρα, που παλεύει για την επιβίωση της, μόνη.. Της λείπουν πολλά, μα έχει τόσα και δεν το ξέρει..
Η Ηρώ, χωρισμένη με ένα παιδί, του έχει αφιερωθεί όπως κάθε μάνα θα έπρεπε να κάνει. Κάθε παιδί είναι δώρο θεού, κάθε δώρο έχει την δική του αξία.. και πολλές φορές το κρίνουμε από το περιτύλιγμα μόνο, ξεχνώντας την χαρά που θα πάρουμε ανοίγοντας το..
Η Αγγελική, όμορφη, νέα, πετυχημένη, με όλα τα φώτα στραμμένα πάνω της, όπου πάει, ότι και να κάνει, τα έχει όλα..!! Τα έχει όμως..??
Η Έλλη, μια γυναίκα που έχει αποδεχτεί την ζωή της, με ότι της έχει φέρει μέχρι τώρα και μάλιστα την ευγνωμονεί γι αυτό. Τα χει βρει με τον εαυτό της, περισσοτερο από οτιδήποτε άλλο και είναι ευτυχισμένη. Αλλά δεν της φθάνει αυτό.. Καμιά ευτυχία δεν ολοκληρώνεται, δεν σε γεμίζει αν δεν την μοιραστείς. Και η Έλλη το κάνει απλόχερα..με όλη της την καρδιά. Ένας άνθρωπος που όλοι θέλουμε στην ζωή μας. Τυχερός οποίος τον έχει άτυχος, οποίος είναι δίπλα του και δεν τον έχει δει ακόμα. Η αγαπημένη μου από ότι καταλάβατε.
Πολλά θέματα αγγίζει αυτό το βιβλίο. Πολλά..
Παιδικά βιώματα που στοιχειώνουν παιδικές ψυχούλες και τα κουβαλάνε πάντα. Χαρακτηρίζουν και επηρεάζουν, οδηγούν τις ανήλικες ζωές τους και είναι αυτά υπαίτια για πολλά από όσα συμβαίνουν στο διάβα τους. Φοβίες μας και καταπιεσμένες ανάγκες, που κρύβουμε επιμελώς, ηθική, αξίες, ιδανικά, που ξεχάσαμε και μας καταδικάζουν σε ποινές που οι ίδιοι ζητήσαμε η που προκαλέσαμε.. Μοναξιά, ανάγκη για σωστή επικοινωνία, κοινωνικός αποκλεισμός και στιγματισμός. Και ποσά ακόμα...
Μάθαμε να κοιτάζουμε τις ζωές των άλλων γύρω μας, από την κλειδαρότρυπα και εστιάζοντας μόνο στα καλά αυτής της ζωής. Ζηλεύουμε το καλό αυτοκίνητο του συνάδελφου μας, το όμορφο σπίτι του γείτονα, την εξωτερική ομορφιά μιας φίλης μας, την τύχη και τις ζωές των άλλων, τόσο που ντρεπόμαστε για όσα έχουμε ή δεν έχουμε. Αλλά μας τραβάει μόνο ότι λάμπει. Και αυτή η λάμψη κρύβει πολλά και δεν μας αφήνει να αναγνωρίσουμε ότι έχουμε και να τα εκτιμήσουμε σωστά. Είναι για μας δεδομένα.
Ένα από τα πολλά που μου επιβεβαίωσε λοιπόν αυτό το βιβλίο, είναι να μην θεωρώ τίποτα στη ζωή μου δεδομένο, είτε καλό είναι αυτό, είτε κακό. Επίσης, έμαθα να εκτιμώ αυτά που έχω στη ζωή μου και να νιώθω ευγνώμων αλλά και να τα διαφυλάττω σαν κόρη οφθαλμού.
Στη σύγχρονη πραγματικότητα, τίποτα δεν είναι δεδομένο, ούτε οι άνθρωποι, ούτε οι δουλειές, ούτε οι οικονομίες μας, ούτε οι φίλοι, ούτε η υγεία, ούτε ο καφές τις Κυριακές. Ίσως το μάθημα να είναι ακριβώς το αντίθετο. Να εκτιμάμε ότι έχουμε τη μέρα που το έχουμε, όσο το έχουμε. Να εκτιμάμε την υγεία μας, τους ανθρώπους μας ,φίλους και συγγενείς, το όποιο μεροκάματο, τη μέρα της λιακάδας, το Κυριακάτικο φαγητό με την οικογένειά μας, το σπίτι μας, τον έρωτά μας.
Όμως, η ζωή μας ταράζει με τις αλλαγές της. Μας γυρνάει σαν σβούρα, σαν να φάγαμε ένα χαστούκι. Ίσως, μας φέρνει και απροσδόκητα καλά. Όμως οι δυσάρεστες ανατροπές είναι δεδομένες.
Αυτό έκανε αυτό το βιβλίο, μέσα από την ανατροπή, από χαστουκιά που μοίρασε στις ηρωίδες του και σε μας, σε ξυπνάει από μέσα..Μαθαίνεις από την μια στιγμή στην άλλη να βλέπεις και να σκέφτεσαι αλλιώς.
Η Κωνσταντίνα Αλμπέρτη μέσα σε λίγες μόνο σελίδες, με μια ιστορία βασισμένη στην σημερινή μας πραγματικότητα, με γλωσσά γραφής απλή, κατανοητή, σύγχρονη, χωρίς περιττά "εφέ", σε κάνει να βλέπεις εσένα σαν την πέμπτη γυναικά αυτής της συντροφιάς. Να χαίρεσαι από την μια που έμαθες όλα αυτά και από την άλλη να να λυπάσαι, που δεν μπόρεσες να μοιραστείς μαζί τους τα δικά σου. Να πιεις μαζί τους τσάι βατόμουρο.
Οι χαρακτήρες σου είναι οικείοι , όχι γιατί τους αναγνωρίζεις στους γύρω σου μόνο, αλλά γιατί αναγνωρίζεις κάτι από σένα μέσα σε εκείνους.
Λίγα λόγια για τη συγγραφέα
Η άποψη της Καλλιόπης Γιακουμή για το βιβλίο Τσάι Βατόμουρο της Konstandinas Alberti.
"ΤΣΑΙ ΒΑΤΟΜΟΥΡΟ"
Συγγραφέας :Konstandina Alberti
Εκδόσεις Αέναον
"Τσάι βατόμουρο..", λοιπόν, ένα βιβλίο που με έκανε να κλάψω, όχι μόνο για αυτά που διάβαζα στις σελίδες του, αλλά περισσοτερο για όσα με έκανε να συνειδητοποιήσω...Και το είχα ανάγκη όλο αυτό, τόσο που ξάφνιασε ακόμα και μένα την ίδια... Με λύτρωσε, με εκτόνωσε.. με άδειασε από πολλά μάταια και άσχημα, που από ότι φαίνεται κουβαλούσα.. και που ο χώρος που έπιαναν μέσα μου, εμπόδιζε άλλα όμορφα και ζεστά, αληθινά και σημαντικά, να μπουν..και να μείνουν.
Τέσσερις γυναίκες. Η Έλλη, η Ηρώ, η Αγγελική και η Μαντώ. Παλιές συμμαθήτριες, που χάθηκαν στο πέρασμα των χρόνων, αλλά που δεν ξέχασε η μια την άλλη. Αυτό θα τους το θυμίσει ένα γράμμα πρόσκληση από την Έλλη, θέλει να τις ξαναδεί...και έτσι να εκπληρώσουν μια υπόσχεση που κάποτε έδωσαν.. και όχι μόνο..Και το λέω αυτό γιατί τελικά, δεν είναι μόνο αυτός ο λόγος. Είναι πολλοί άλλοι..για τους οποίους όμως δεν θα σας πω τίποτα. Πρέπει να τους ανακαλύψετε εσείς πίνοντας "Τσάι βατόμουρο..¨" σερβιρισμένο σε μια φίνα πορσελάνη και όταν το κάνατε, θα νιώσετε αμέσως τι εννοώ...
Η Μαντώ, μια νέα και όμορφη γυναικά με ξεχασμένα όνειρα, που παλεύει για την επιβίωση της, μόνη.. Της λείπουν πολλά, μα έχει τόσα και δεν το ξέρει..
Η Ηρώ, χωρισμένη με ένα παιδί, του έχει αφιερωθεί όπως κάθε μάνα θα έπρεπε να κάνει. Κάθε παιδί είναι δώρο θεού, κάθε δώρο έχει την δική του αξία.. και πολλές φορές το κρίνουμε από το περιτύλιγμα μόνο, ξεχνώντας την χαρά που θα πάρουμε ανοίγοντας το..
Η Αγγελική, όμορφη, νέα, πετυχημένη, με όλα τα φώτα στραμμένα πάνω της, όπου πάει, ότι και να κάνει, τα έχει όλα..!! Τα έχει όμως..??
Η Έλλη, μια γυναίκα που έχει αποδεχτεί την ζωή της, με ότι της έχει φέρει μέχρι τώρα και μάλιστα την ευγνωμονεί γι αυτό. Τα χει βρει με τον εαυτό της, περισσοτερο από οτιδήποτε άλλο και είναι ευτυχισμένη. Αλλά δεν της φθάνει αυτό.. Καμιά ευτυχία δεν ολοκληρώνεται, δεν σε γεμίζει αν δεν την μοιραστείς. Και η Έλλη το κάνει απλόχερα..με όλη της την καρδιά. Ένας άνθρωπος που όλοι θέλουμε στην ζωή μας. Τυχερός οποίος τον έχει άτυχος, οποίος είναι δίπλα του και δεν τον έχει δει ακόμα. Η αγαπημένη μου από ότι καταλάβατε.
Πολλά θέματα αγγίζει αυτό το βιβλίο. Πολλά..
Παιδικά βιώματα που στοιχειώνουν παιδικές ψυχούλες και τα κουβαλάνε πάντα. Χαρακτηρίζουν και επηρεάζουν, οδηγούν τις ανήλικες ζωές τους και είναι αυτά υπαίτια για πολλά από όσα συμβαίνουν στο διάβα τους. Φοβίες μας και καταπιεσμένες ανάγκες, που κρύβουμε επιμελώς, ηθική, αξίες, ιδανικά, που ξεχάσαμε και μας καταδικάζουν σε ποινές που οι ίδιοι ζητήσαμε η που προκαλέσαμε.. Μοναξιά, ανάγκη για σωστή επικοινωνία, κοινωνικός αποκλεισμός και στιγματισμός. Και ποσά ακόμα...
Μάθαμε να κοιτάζουμε τις ζωές των άλλων γύρω μας, από την κλειδαρότρυπα και εστιάζοντας μόνο στα καλά αυτής της ζωής. Ζηλεύουμε το καλό αυτοκίνητο του συνάδελφου μας, το όμορφο σπίτι του γείτονα, την εξωτερική ομορφιά μιας φίλης μας, την τύχη και τις ζωές των άλλων, τόσο που ντρεπόμαστε για όσα έχουμε ή δεν έχουμε. Αλλά μας τραβάει μόνο ότι λάμπει. Και αυτή η λάμψη κρύβει πολλά και δεν μας αφήνει να αναγνωρίσουμε ότι έχουμε και να τα εκτιμήσουμε σωστά. Είναι για μας δεδομένα.
Ένα από τα πολλά που μου επιβεβαίωσε λοιπόν αυτό το βιβλίο, είναι να μην θεωρώ τίποτα στη ζωή μου δεδομένο, είτε καλό είναι αυτό, είτε κακό. Επίσης, έμαθα να εκτιμώ αυτά που έχω στη ζωή μου και να νιώθω ευγνώμων αλλά και να τα διαφυλάττω σαν κόρη οφθαλμού.
Στη σύγχρονη πραγματικότητα, τίποτα δεν είναι δεδομένο, ούτε οι άνθρωποι, ούτε οι δουλειές, ούτε οι οικονομίες μας, ούτε οι φίλοι, ούτε η υγεία, ούτε ο καφές τις Κυριακές. Ίσως το μάθημα να είναι ακριβώς το αντίθετο. Να εκτιμάμε ότι έχουμε τη μέρα που το έχουμε, όσο το έχουμε. Να εκτιμάμε την υγεία μας, τους ανθρώπους μας ,φίλους και συγγενείς, το όποιο μεροκάματο, τη μέρα της λιακάδας, το Κυριακάτικο φαγητό με την οικογένειά μας, το σπίτι μας, τον έρωτά μας.
Όμως, η ζωή μας ταράζει με τις αλλαγές της. Μας γυρνάει σαν σβούρα, σαν να φάγαμε ένα χαστούκι. Ίσως, μας φέρνει και απροσδόκητα καλά. Όμως οι δυσάρεστες ανατροπές είναι δεδομένες.
Αυτό έκανε αυτό το βιβλίο, μέσα από την ανατροπή, από χαστουκιά που μοίρασε στις ηρωίδες του και σε μας, σε ξυπνάει από μέσα..Μαθαίνεις από την μια στιγμή στην άλλη να βλέπεις και να σκέφτεσαι αλλιώς.
Η Κωνσταντίνα Αλμπέρτη μέσα σε λίγες μόνο σελίδες, με μια ιστορία βασισμένη στην σημερινή μας πραγματικότητα, με γλωσσά γραφής απλή, κατανοητή, σύγχρονη, χωρίς περιττά "εφέ", σε κάνει να βλέπεις εσένα σαν την πέμπτη γυναικά αυτής της συντροφιάς. Να χαίρεσαι από την μια που έμαθες όλα αυτά και από την άλλη να να λυπάσαι, που δεν μπόρεσες να μοιραστείς μαζί τους τα δικά σου. Να πιεις μαζί τους τσάι βατόμουρο.
Οι χαρακτήρες σου είναι οικείοι , όχι γιατί τους αναγνωρίζεις στους γύρω σου μόνο, αλλά γιατί αναγνωρίζεις κάτι από σένα μέσα σε εκείνους.
Επομένως, για να το εκφράσω θετικά και να κλείσω με αυτό, από εμάς εξαρτάται σε ποιες στιγμές, εμπειρίες, ή πρόσωπα γυρνάμε το βλέμμα ή την καρδιά μας. Όταν τα έχουμε ή όταν τα ζούμε ας νιώσουμε πόσο πολύτιμα είναι σήμερα. Αύριο ίσως δεν υπάρχουν.
Σε όλα τα θέματα, είναι υγιές, πότε-πότε, να κρεμάς ένα ερωτηματικό στα πράγματα που θεωρείς από καιρό δεδομένα και πάνω από όλα, σε αυτά που έχεις ήδη, που σου μοιάζουν κοινά και φτωχά καιδεδομένα..αλλά σε κάποιον άλλο, είναι ανεκτίμητα, πολύτιμα, άπιαστα...
Το τέλος του βιβλίου, γλυκόπικρο, σου αφήνει ένα γιατί, μα νομίζω πως αυτό ακριβώς ήθελε να πετύχει η συγγραφέας του. Ίσως γιατί έτσι το 'ψάχνεις" περισσοτερο μέσα σου. Το πέτυχε και μαζί με αυτό πολλά ακόμα..
Υπέροχο βιβλίο, μα ένα μόνο μου έλειψε...η γεύση από τσάι βατόμουρο, μα θα την αναζητήσω σίγουρα...
Λίγα λόγια για το βιβλίο
Τρία γράμματα, ένας αποστολέας. Μια παιδική υπόσχεση που θα εκπληρωθεί εικοσιπέντε χρόνια μετά. Η Μαντώ, η Αγγελική, η Ηρώ και η Έλλη θα βρεθούν αντιμέτωπες με τον ίδιο τους τον εαυτό, με τον έρωτα, το ψέμα και την απώλεια. Εκείνο το απόγευμα θα πιούν Τσάι Βατόμουρο και η επόμενη μέρα δεν θα είναι ίδια για καμία από τις τέσσερις.
Το ΤΣΑΙ ΒΑΤΟΜΟΥΡΟ δημιουργήθηκε έτσι απλά, χωρίς σκέψη, χωρίς πρέπει.
Μόλις είχα τελειώσει το πρώτο μου βιβλίο με τίτλο MEA CULPA, που είναι μια αληθινή ιστορία και γραμμένη σε πραγματικούς χρόνους.
Μόλις έγραψα τη λέξη τέλος, ένιωσα ένα κομμάτι μου να λυπάται για το τέλος των ηρώων μου.
Μόλις έγραψα τη λέξη τέλος, ένιωσα ένα κομμάτι μου να λυπάται για το τέλος των ηρώων μου.
Όλοι μου έλεγαν να ξεκινήσω γρήγορα το δεύτερο βιβλίο για να απεμπλακώ από τη συναισθηματική φόρτιση του πρώτου.
Έτσι ένα πρωί κάθησα στον υπολογιστή μου και ξεκίνησα.
Η ιστορία γράφτηκε μόνη της, σαν μια μαγική δύναμη να κινούσε τα δάχτυλά μου. Δε με ταλαιπώρησε, δε με βασάνισε, δε με προβλημάτισε.
Αυτό που μου άφησε στο τέλος ήταν ένα γλυκό χαμόγελο.
Εύχομαι να σας κρατήσει συντροφιά αυτόν τον κρύο χειμώνα με την ακαταμάχητη μυρωδιά του, τη βελούδινη γεύση του και το μαγικό χρώμα του.
Ένα γράμμα και ένα φλυτζάνι ΤΣΑΙ ΒΑΤΟΜΟΥΡΟ μπορεί να αλλάξει και τη δική σου ζωή.
Έτσι ένα πρωί κάθησα στον υπολογιστή μου και ξεκίνησα.
Η ιστορία γράφτηκε μόνη της, σαν μια μαγική δύναμη να κινούσε τα δάχτυλά μου. Δε με ταλαιπώρησε, δε με βασάνισε, δε με προβλημάτισε.
Αυτό που μου άφησε στο τέλος ήταν ένα γλυκό χαμόγελο.
Εύχομαι να σας κρατήσει συντροφιά αυτόν τον κρύο χειμώνα με την ακαταμάχητη μυρωδιά του, τη βελούδινη γεύση του και το μαγικό χρώμα του.
Ένα γράμμα και ένα φλυτζάνι ΤΣΑΙ ΒΑΤΟΜΟΥΡΟ μπορεί να αλλάξει και τη δική σου ζωή.
Λίγα λόγια για τη συγγραφέα
Γεννήθηκα στη Θεσσαλονίκη και από πολύ μικρή ηλικία κατοικώ στην Αθήνα. Σπούδασα Ιατρική αλλά δεν εξάσκησα ποτέ το επάγγελμα διότι με κέρδισε η τέχνη. Ασχολήθηκα με τη διεύθυνση παραγωγής και συνεργάστηκα με ανθρώπους της τέχνης του κινηματογράφου και της τηλεόρασης. Από πολύ μικρή έγραφα, μιλούσα επάνω στο χαρτί για όσα ήθελα για όσα αγαπούσα για όσα με πλήγωναν ή με έκαναν ευτυχισμένη.
Η ανάγκη μου είναι να μοιράζομαι με τους αναγνώστες όμορφα βιβλία, που έχουν κάτι να μας δώσουν μέχρι την τελευταία σελίδα τους.
Το Τσάι βατόμουρο είναι μια ιστορία που με πήγε μόνη της. Δεν την είχα σκεφτεί δεν την είχα δουλέψει στο μυαλό μου. Είμαι σίγουρη πως θα την αγαπήσετε και θα σας συγκινήσει. Ευχαριστώ τον εκδοτικό μου οίκο Αέναον για την εμπιστοσύνη και τη μεγάλη αγκαλιά που άνοιξε στο πρώτο μου βιβλίο με τίτλο Τσάι Βατόμουρο.
Πηγή
0 σχόλια: