Διαβάστε ΕΔΩ ενα απόσπασμα του μυθιστορήματος Η θεωρία του μήλου, Μάριος Κουτσούκος,εκδ. Αέναον

2:42 π.μ. ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΕΝΑΟΝ 0 Comments

«Η ΘΕΩΡΙΑ ΤΟΥ ΜΗΛΟΥ»

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1

Είναι πραγματικά αξιοπερίεργο τι ιδέες μπορούν να καρφωθούν σ’ έναν άνθρωπο όταν είναι τύφλα στο μεθύσι.

«Η γη είναι στρογγυλή! Ναι, ναι! Όπως ακριβώς το ακούς, Ζακ!», είπε με στόμφο ο Ναρσής και βρόντηξε κάτω το άδειο του κρασοπότηρο.

Το μοναδικό άλλο άτομο στο τραπέζι, ένας ξερακιανός μεσήλικας με αυστηρά χαρακτηριστικά που άκουγε στο ραφιναρισμένο όνομα Ζακ, κοίταξε τον Ναρσή με οίκτο.

«Τι σας κάνει να το λέτε αυτό, κύριε;», ρώτησε ευγενικά και ίσως λιγάκι παραιτημένα.

Ο Ναρσής δεν απάντησε αμέσως. Το βλέμμα του ήταν προσηλωμένο λίγα μέτρα παραπέρα στην ταβερνιάρισσα. Η ταβερνιάρισσα ήταν ένα ομολογουμένως χαριτωμένο κορίτσι, στην άνοιξη της θηλυκότητάς της, με κατσαρά πυρόξανθα μαλλιά, πράσινα μάτια, φακίδες στα μάγουλα και γενικότερα όλα τα στερεοτυπικά γνωρίσματα ομορφιάς μιας ταβερνιάρισσας. Το φόρεμά της, παρότι καθόλα σεμνό και διόλου εξεζητημένο, είχε ένα αβυσσαλέο ντεκολτέ το οποίο άφηνε ελάχιστα στη φαντασία. Τα μάτια του Ναρσή είχαν προσαράξει άθελά τους και κοιτούσαν επίμονα τα στρογγυλά, ιδρωμένα στήθη της που χοροπηδούσαν καθώς εκείνη έτρεχε από τραπέζι σε τραπέζι.

«Ζακ, μη με αποσπάς, όταν παρατηρώ! Ένας επιστήμονας πάντα βασίζεται πρωτίστως στην παρατήρηση για να διατυπώσει τη θεωρία του».

«Παρατήρηση το λένε τώρα, κύριε; Εμείς στον καιρό μου το λέγαμε “εφηβεία”!», παρατήρησε καυστικά ο Ζακ.

Ο Ναρσής τον λοξοκοίταξε. Σαν πολύ αέρα να είχε πάρει τελευταία ο υπηρέτης του. Η προπέτεια των είκοσί του χρόνων και το παραπάνω κρασί δεν τα σήκωναν αυτά.

«Ώστε δεν με πιστεύεις, ε; Λοιπόν θα στο αποδείξω επιτόπου!», κάγχασε.

«Έστω ότι σας πιστεύω, κύριε… Τι νόημα έχει;» αυτή η αντίδραση του Ζακ ήταν χαρακτηριστική. Πολλοί τον θεωρούσαν φαταλιστή και μάλλον ήταν… αλλά τι νόημα είχε κι αυτό;

«Όχι, κάτσε να δεις! Τώρα θα δεις! Βλέπεις;»

«Μάλιστα, κύριε, βλέπω».

Σηκώνοντας το δάχτυλο σαν παιδί στην τάξη που θέλει να καρφώσει τον συμμαθητή του, ο Ναρσής έκανε νόημα στην ταβερνιάρισσα να πλησιάσει. Ήταν πραγματικά αξιοσημείωτο το πώς το κορίτσι κατόρθωσε να τον ξεχωρίσει μέσα από τον αποπνικτικό καπνό στη σάλα και τον εν γένει συνωστισμό που επικρατούσε, πόσο μάλλον εάν κιόλας αναλογιζόταν κανείς πως εκείνη τη στιγμή προσπαθούσε να αποφύγει κανα δυό πρόστυχους γεροκυνηγούς, οι οποίοι προσπαθούσαν παραλυμένα να τη γραπώσουν από τους γοφούς στα μουλωχτά.

«Με συγχωρείτε, όμορφή μου κυρία», άρχισε ο Ναρσής, όταν η ταβερνιάρισσα ήρθε στο τραπέζι τους και έσκυψε χαμογελώντας από πάνω του, αποκαλύπτοντας μια υπέροχη νέα οπτική γωνία των δώρων που της χάρισε η φύση. «Σκοπεύω να αποδείξω στον οπισθοδρομικό μου φίλο εδώ πως η Γη, ο πλανήτης μας και το κέντρο του σύμπαντος κόσμου, είναι στρογγυλή: να σαν τα λαχταριστά στηθάκια σας καλή ώρα. Ως εκ τούτου, θα σας ήταν εύκολο να τα ελευθερώσετε λιγάκι ώστε…»

Το χαμόγελο της κοπέλας σβήστηκε μονομιάς. Τα μάτια της στένεψαν απότομα.

«Μπαμπάαα!», τσίριξε. «Ένας σαχλός εδώ με παρενοχλεί!».

Μερικές στιγμές αργότερα η εξώπορτα της ταβέρνας άνοιξε και ο Ναρσής εκτινάχθηκε προς τα έξω, ανεμίζοντας τα χέρια του σαν ένα πελώριο, άγαρμπο πουλί χωρίς πούπουλα. Πριν το καταλάβει προσγειώθηκε με τα δόντια στο λιθόστρωτο του δρόμου και η μύτη του γέμισε αίματα. Ο Ζακ έκανε την εμφάνισή του λίγο αργότερα περπατώντας ατάραχα και φυσικά, δεν ξέχασε να κλείσει την πόρτα πίσω του, δείχνοντας συγκινητική ευαισθησία ως προς τη μάστιγα της ηχορύπανσης. Ήταν βράδυ άλλωστε και όλοι οι ευυπόληπτοι άνθρωποι βρίσκονταν στα κρεβάτια τους. Ή στα κρεβάτια της κουμπάρας ή του κουμπάρου τους. Όπως και να είχε δεν ενοχλούσαν, ούτε περιφέρονταν μεθυσμένοι στους δρόμους να ξεκινάνε καυγάδες. Και αυτό ακριβώς ήταν που τους καθιστούσε ευυπόληπτους.

«Μα τι είπα τελοσπάντων;», αναρωτήθηκε βλακωδώς ο Ναρσής, σκουπίζοντας το αίμα που κυλούσε από το σχισμένο του χείλος. «Νομίζω πως της το ζήτησα ευγενικά».

«Υποπτεύομαι πως το χάσατε κάπου στα “λαχταριστά στηθάκια”, κύριε», σχολίασε ο Ζακ, ανάβοντας την πήλινη πίπα του με βαθυστόχαστο ύφος. «Αν και η διατύπωσή σας τηρούσε όλες τις νόρμες ευγενείας, το νόημά της αγνοούσε κάθε θέσφατο σεμνότητας, ακόμα και για τα δεδομένα μιας συνοικίας σαν κι αυτής».

«Κι όμως. Η Γη είναι όντως στρογγυλή! Θα το αποδείξω μια μέρα!», μουρμούρισε ο Ναρσής ελαφρώς εκτός θέματος.

Ο Ζακ τον βοήθησε να σηκωθεί και έκανε μάλιστα μια μάταια απόπειρα να ξεσκονίσει τα ρούχα του αφέντη του.

«Προτείνω να γυρίσουμε σπίτι τώρα, κύριε, και να προσποιηθούμε πως τίποτα απ’ όλα αυτά δεν συνέβη απόψε. Καλό θα ήταν να μην ξαναεπισκεφτούμε αυτήν την ταβέρνα για λίγο καιρό. Μην ξεχνάτε ότι ο πατέρας του κοριτσιού απείλησε να σας ανοίξει μια εναλλακτική δίοδο αφόδευσης έτσι και ξαναπατήσετε εκεί μέσα».

«Αλήθεια; Έτσι το έθεσε;»

«Αυτή είναι μάλλον μια πιο προσωπική μου ερμηνεία, κύριε. Οι αθυροστομίες δεν είναι του χαρακτήρα μου ξέρετε».

Αφέντης και υπηρέτης πήραν τον δρόμο του γυρισμού μέσα από σοκάκια, κάτω από σκεπαστές στοές και πάνω από γεφύρια. Η πόλη κοιμόταν ανήσυχα εκείνες τις πρώτες πρωινές ώρες. Οι δρόμοι ήταν άδειοι, αλλά κάθε τόσο ένας βήχας, βιαστικά βήματα, πνιγμένες φωνές στην απόσταση ή κάποια κρυφή πόρτα που έτριζε, έσπαγε τη σιγαλιά. Το άρωμα των νυχτολούλουδων από τα μπαλκόνια και τις τειχισμένες αυλές βάραινε τον αέρα και ανακατευόταν με τη μυρωδιά οργανικής αποσύνθεσης που ανέδιδαν τα κανάλια. Ήταν χειμώνας, βέβαια, και η ατμόσφαιρα ήταν πιο υποφερτή απ’ ότι τις άλλες εποχές. Μια πνοή παγωμένου βοριά φύσηξε στο πρόσωπο του Ναρσή, υπενθυμίζοντάς του να σφίξει τη μάλλινη κάπα του γύρω από τους ώμους.

Επιτάχυναν το βήμα τους κατευθυνόμενοι προς τη δυτική όχθη, εκεί όπου δέσποζε η έπαυλη της οικογένειας του Ναρσή. Ο πατέρας του Ναρσή, επίτιμος κουβικουλάριος της συντεχνίας των παραγωγών τουρσιού επί τριακονταετία, ήταν ένα σημαντικό πρόσωπο στην πόλη. Ως εκ τούτου δεν άφηνε ποτέ τον μοναχογιό του να ξεπορτίζει δίχως τη συνοδεία του πιστού τους οικογενειακού υπηρέτη, του Ζακ. Διόλου απασχολούσε τον επίτιμο κουβικουλάριο κατά πόσο ένας γεροφαταλιστής αποτελούσε την πλέον ιδανική συναναστροφή για τον νεαρό του γιο, δεδομένου ότι ο Ναρσής έτσι κι αλλιώς δεν ήταν δα και κανένα τέρας κοινωνικότητας με τους συνομήλικούς του.

Η έπαυλη ανήκε στην οικογένεια του Ναρσή για αιώνες. Εξαιτίας όμως μιας πρόσφατης κρίσης που είχε πλήξει βαρύτατα την αγορά τουρσιού, τα τελευταία χρόνια το πάλαι ποτέ λαμπρό οίκημα είχε ξεπέσει σε μια μάλλον μελαγχολική κατάσταση εγκατάλειψης. Μολαταύτα ένας αέρας παλιοκαιρίτικου αστικού μεγαλείου την περιέβαλλε ακόμα. Στην κορυφή της σκουριασμένης καγκελόπορτας της εισόδου ήταν τοποθετημένη μια ανάγλυφη ασπίδα με τον τιμημένο θυρεό της «πίκλας-στο-βαρέλι» και γύρω-γύρω χαραγμένο το βαθυστόχαστο ρητό «τον πέρδοντα δ’ αντιπέρδειν».

Στη μέση του χορταριασμένου κήπου υψωνόταν ένα βλαχομπαρόκ γρανιτένιο σιντριβάνι με ανάγλυφους κερασφόρους θεούς και νύμφες να εναγκαλίζονται σε περίπλοκα και άσεμνα συμπλέγματα. Πράσινα βρύα σαν χρησιμοποιημένα μαντηλάκια απ’ αυτά που οι παππούδες παραχώνουν στις τσέπες των παντελονιών τους, αφού φυσήξουν τη μύτη τους, κρέμονταν από τα στόμια των βρυσών και το νερό από εκεί έβγαινε πια με κόπο, στάζοντας με έναν ενοχλητικά διακοπτόμενο ήχο. Εκεί μέσα και ξέρασε ο Ναρσής, μέσα στα λιμνάζοντα νερά της πέτρινης γούρνας, υπό το άγρυπνο βλέμμα των σμιλευμένων Νηρηίδων, όπως άλλωστε συνήθιζε επιστρέφοντας από τις νυχτερινές του κρασοκατανύξεις.

Ο Ζακ, με την επαγγελματική απάθεια και διεκπεραιωτική ακρίβεια κάποιου ο οποίος είναι προ πολλού συνηθισμένος σε τέτοιου είδους καταστάσεις, βοήθησε τον νεαρό του αφέντη, κρατώντας μαζεμένα τα μακριά μαλλιά του πίσω. Στη συνέχεια τον πήρε από το μπράτσο, καθοδηγώντας τον αθόρυβα μέσα στο σπίτι. Το να ανέβουν νυχοπατώντας μέσα στα σκοτάδια τη μεγάλη γυριστή σκάλα που κατέληγε στα υπνοδωμάτια του δευτέρου ορόφου ήταν ένα είδος ακροβατικού άθλου από μόνο του.

Συγγραφέας: Mάριος Κουτσούκος

Τίτλος Βιβλίου: Η θεωρία του μήλου

Σελίδες: 168

Κατηγορία: Μυθιστόρημα

Έκδοση: Ιούνιος 2017

ISBN GR: 978-618-82751-2-6

Tιμή Λιανικής: 10 ευρώ

Για παραγγελίες καλέστε στα 215-5016693 & 215-5016697

Στείλτε μαιλ στο: ekdoseisaenaon@gmail.com

Κάντε την παραγγελία σας στο πλησιέστερο σας βιβλιοπωλείο

Συνεργαζόμενα βιβλιοπωλεία:

ΙΑΝΟΣ, Σταδίου 24, τηλ.: 2103217917